Զրուցեցի ֆիրդուսցիների հետ, ովքեր վստահեցրին, որ հսկում են կիսախարխուլ շինությունը , որ այն շարունակի ապրել, թեև արդեն տարիներ է ՝ զրկվել է իր միջավայրից։ Մի քանի օր շարունակ աղջկաս հետ հայտնվում էի բակում, հետևում ընթացքին, լուսանկարում։
Հերթական հրապարակումս ունեցավ հուզիչ արձագանք։ Ֆոտոշարին հուզիչ մեկնաբանությամբ արձագանքեց հենց տվյալ բակի նախկին բնակիչը՝ Գոռ Աթաբեկյանը։
-Միայն հուշեր…Իմ մանկության հայաթը…Մեր տուն տանող դալանը։ Շնորհակալ եմ, որ այս լուսանկարներով հիշեցրեցիք իմ մանկությունը, որը շատ կարոտում եմ, իմ հայաթը, թեև հաճախ եմ լինում այնտեղ։
Այս հուզիչ արձագանքին ես ունեցա պատասխան՝ պայմանավորվածություն՝ բակում լինելու, և բնակչի պատմությունը իրենից լսելու հնարավորությամբ։
Ավելին՝ տեսանյութում.
Հյուլե 